New York is een enorme stad. Dit betekent dat mensen erin niet alleen vertrouwde beroepen uitoefenen, maar ook hun brood anders verdienen. Bovendien veroorzaken sommige klassen verbijstering en nieuwsgierigheid onder voorbijgangers, die snel plaatsmaken voor verrassing en gelach.
Dit gaat niet over pantomime op straat of professionele armoede, het is moeilijk om bewoners van megasteden te verrassen. Voorbijgangers worden geamuseerd door een persoon die zorgvuldig scheuren in de trottoirs onderzoekt en iets eruit trekt met een pincet. Als ze horen dat een man goud en diamanten op straat verzamelt, gaan mensen eerst verloren en beginnen ze te lachen, in de overtuiging dat ze zijn gespeeld. Een vreemd persoon maakt echter helemaal geen grap, hij doet eigenlijk wat hij zegt.
Wie verzamelt sieraden op de trottoirs?
Deze persoon die zo'n originele manier heeft gevonden om geld te verdienen, wordt Raffi Stepanyan genoemd. Hij is helemaal geen immigrant die geen baan kan vinden. Hij is geboren en getogen in Queens.
Ruffy ziet er geweldig uit, hij glimlacht en legt gretig iedereen uit die nieuwsgierig is naar wat hij doet, geknield op de stoep. Mr. Stepanyan kent de stad heel goed en is er dol op, en hij heeft ook een unieke perceptie van de wereld om hem heen en denkt op een zeer originele manier. Het waren deze eigenschappen die hem opmerkten dat onder de voeten van de inwoners van de metropool een echte Klondike is.
Wanneer hebben ze voor het eerst over deze persoon gesproken?
Voor het eerst werd het verhaal van de 'urban crank goud verzamelen op de trottoirs' gepubliceerd in Post in 2011. Een verslaggever voor deze publicatie liep op straat en zag een goedgeklede man knielen op de stoep en zorgvuldig iets onderzoeken. Omdat ze dacht dat de man iets belangrijks had verloren, ging ze naar hem toe en bood hulp aan.
Stel je haar verbazing voor toen ze erachter kwam dat de man alleen maar op zoek was naar goud en andere sieraden die anderen hadden verloren. Natuurlijk praatte het verslaggeversmeisje met hem en de volgende dag verscheen het verhaal van de 'urban excentrieke' in de krant.
Het rapport veroorzaakte een geweldige reactie van lezers, het verhaal werd opgepikt door andere publicaties, waaronder de Daily Telegraph. Als gevolg van deze hype is Raffi een "stadsoriëntatiepunt" geworden. Bijvoorbeeld, op 47th Street, waar hij vooral vaak is, kennen velen hem van gezicht en begroeten hem wanneer ze elkaar ontmoeten.
Is het echt zo mogelijk om te verdienen?
Extractie van sieraden uit scheuren in de trottoirs lijkt de meeste mensen een gek idee. Ondertussen beweert Mr. Stepanyan dat hij heel goed geld verdient.
Volgens hem ontvangt hij na zes dagen "scheuren opruimen" ongeveer $ 800. Natuurlijk is er soms meer geld, soms minder. Raffi Stepanyan is tevreden met zijn oorspronkelijke beroep en gaat niets anders doen, zolang hij in staat is om sieraden te onderzoeken in scheuren verstopt met straatvuil. Hij noemt zichzelf trots 'goudmijnwerker' en begrijpt oprecht niet waarom sommige mensen zijn beroep als 'domheid en bevlieging' beschouwen.
Hoe werkt Raffy?
Mr. Stepanyan neemt zijn beroep zeer serieus. Hij heeft zelfs een specifiek werkschema.Hij gaat elke dag de straat op, om 19:30 uur, en verlaat ze bij zonsopgang.
De timing is niet toevallig. Tegen half zeven neemt de voetgangersdichtheid af, aangezien de meeste bedrijven al gesloten zijn en hun werknemers erin geslaagd zijn om plaatsen in het openbaar vervoer te nemen en naar huis te gaan. Natuurlijk is Raffy niet geïnteresseerd in het werkgelegenheidsschema van degenen die privéauto's gebruiken, omdat deze mensen geen menigte op het trottoir creëren.
Waar zoekt hij precies naar?
Wat is er op straat te vinden? Over wat voor goud, over wat voor sieraden hebben we het? Hebben alle New Yorkers zoveel versieringen dat ze ze elke dag op straat verliezen en er niet naar zoeken?
Natuurlijk niet, Raffy verzamelt niet verloren sieraden, maar hun granen, onderdelen. De heer Stepanyan beweert dat de scheuren op de trottoirs van 47th Street en de nabijgelegen steegjes gewoon gevuld zijn met edelstenen.
Wat vindt hij? De standaard booty van deze persoon bestaat uit het volgende:
- kleine edelstenen variërend van diamanten tot edelstenen;
- fragmenten van sieraden gemaakt van goud en platina, bijvoorbeeld kettingschakels, bevestigingsmiddelen;
- stukjes gebroken broches, oorbellen.
Natuurlijk komen soms bijna hele producten tegen, bijvoorbeeld kleine hangers, hangers die kapotte houders hebben.
Waarom blijven sieraden in de spleten van de trottoirs?
Mensen merken dergelijke verliezen niet altijd op tijd op en wanneer ze ze ontdekken, zijn ze meestal al ver verwijderd van de plaats waar de problemen zich voordeden. Ornamenten worden vertrapt in de scheuren van de trottoirs door duizenden andere voorbijgangers.
Volgens de 'straatgoudmijnwerker' had elk van de korrels die hij ontdekte een heel eind kunnen komen in de kloof waarin het werd gevonden. Een kleine diamant die wegvliegt aan de zijkant van de oorbel wanneer deze het asfalt raakt, kan bijvoorbeeld onmiddellijk vast komen te zitten in de zool van een sneaker of schoen en dus een aanzienlijke afstand afleggen.
Natuurlijk, ruitenwissers en auto's die de trottoirs wassen, verwijderen de scheuren niet, dus de sieraden blijven erin. Totdat Raffi Stepanyan ze vindt.
Hoe begrijpt Raffy dat hij tegenover een juweel staat?
In de spleten van de straatpaden blijven immers niet alleen sieraden over. Elke dag passeren honderdduizenden mensen door de straten van een gigantische metropool, en velen van hen laten iets vallen, verliezen het. Als een kind bijvoorbeeld een sleutelhouder met strass laat vallen en sommigen van hen vallen, verspreid over de zolen van schoenen in de straten en zich vestigen in scheuren, hoe zal Raffy dan begrijpen dat hij steentjes in de modder heeft gevonden, geen diamant?
En ook wat fragmenten van sieraden betreft, is er geen duidelijkheid. Heeft deze persoon een 'miniatuur chemisch laboratorium' bij zich dat lijkt op dat van forensische experts in detectiereeksen?
Helemaal niet, de heer Stepanyan vertrouwt alleen op zijn intuïtie, op de scherpte van zijn ogen en op de ervaring van een juwelier. Ja, vreemd genoeg werkte de 'goudmijnwerker' in de sieradenindustrie. Bovendien gaf hij dit ambacht zesentwintig jaar van zijn leven. Daarom is hij in staat om steentjes te onderscheiden van diamanten, en goud van koper, zelfs zonder het gebruik van chemicaliën.
Waarom houdt Raffy van zijn beroep?
Raffi Stepanyan zegt dat hij in slechts een paar weken kostbare metalen en stenen in de straten van de metropool ter waarde van $ 1.010 kon verzamelen. Hij is van mening dat hij behoorlijk in staat is om een nieuwe goudkoorts in de straten van New York te beginnen.
Maar zou hij echt minder hebben verdiend door als juwelier te werken? De heer Stepanyan hield zich bezig met 'diamanten zetten', dat wil zeggen, hij creëerde geen exclusieve sieraden, maar werkte bij de onderneming, waar hij onder meer edelstenen in sieraden bevestigde.Grappig genoeg, toch? De persoon die ervoor zorgde dat de stenen niet uit de rand vielen, vindt ze nu in de scheuren van de trottoirs.
Hoewel zijn inkomsten niet erg klein zijn, is dit geld niet genoeg voor een comfortabel leven in een gigantische metropool. Daarom is het onwaarschijnlijk dat Mr. Stepanyan een nieuwe goudkoorts kan beginnen. Ja, en gedurende enkele uren om barsten in het asfalt te overwegen, die over de trottoirs op zijn knieën bewegen, zullen weinigen het eens zijn.
De meeste mensen die gedurende een aantal jaren elke dag een 'goudmijnwerker' ontmoeten, zijn erg sceptisch over zijn beroep. Degenen die hem voor het eerst zien, zien Raffi als een excentriek of denken dat ze het slachtoffer zijn geworden van een rally.
Maar Mr. Stepanyan doet duidelijk graag wat hij doet. Anders, wat zou hem ertoe hebben aangezet om het hele jaar door onder alle weersomstandigheden de straat op te gaan en de inhoud van scheuren in de trottoirs te inspecteren?
Raffi zelf zegt dat hij van kinds af aan de 'schittering van schatten' in liften, op tapijten, op roltrappen en in scheuren in trottoirs opmerkte. Hij wilde altijd bukken en oprapen wat er scheen, om het voor zichzelf te nemen. Dat is wat hij nu doet. Dienovereenkomstig kunnen we zeggen dat Raffi Stepanyan eenvoudig zijn jeugddromen en fantasieën heeft gerealiseerd.
